O tym co dobre dla Ciebie i co dla innych.

Cześć Czytaczu,
Post z serii #truelife.

Byłam niedawno w Zakopanem. Razem z moją siostrą, jej mężem, jej synem, kolegą męża, jego żoną i ich synem. Trochę zakręcone, ale jak przeczytasz dwa razy, tak jak ja, to zrozumiesz.

Szczerze to wyczekiwałam tych wakacji z zapartym tchem i nawet nie zmieniłam planów mimo, że wyjazd trochę kolidował ze światowymi dniami młodzieży, na których również byłam, ale nie o tym mowa.

Razem z siostrą wyobrażałyśmy sobie, że to będzie wyjazd roku, a przede wszystkim odpoczniemy. Okazało się, że sprawy przybrały całkiem inny obrót.


Nasi współtowarzysze mieli nieco inne plany, niż my. Jesteśmy okropnymi leniami, a oni kochają spędzać wakacje aktywnie, widzisz różnicę?

Głupi przykład:
Oni napalili się na pójście na basen. Ja spasowałam, bo na śdm opaliło mnie na rolnika i nie chciałam straszyć ludzi w stroju kąpielowym. Pojechaliśmy na Słowację, gdzie miało być "świetny basen, termy i te sprawy". Stwierdziłam, że pojadę z nimi, posiedzę na balkonie widokowym, poczytam książkę i zjem zapas herbatników. Okazało się, że balkony widokowego nie ma, restauracje (było ich trzy) zamknięte. Więc zostałam sobie w hallu i oglądałam ze znudzeniem jak przychodzą nowi ludzie. Przez trzy godziny.

Ale nie chodzi o mnie, a o mojego siostrzeńca. Te żałosne (bo inaczej nie da się określić trzech basenów na krzyż) baseny były na zewnątrz, a dzień był dość wietrzny. Synowi mojej siostry przez to spuchło całe oczko. Moja siostra, jako osóbka dość nerwowa, wyleciała stamtąd z hukiem, a usłyszała od żony kolegi męża: To na pewno przez ten krem, którym smarowałaś mu buzię. Nie wiesz, że na wyjazdach nie używa się nowych kosmetyków?

Nie, krem nie był nowy.

Myślę, że czasem nie warto narzucać komuś swojego zdania i na siłę ciągnąć gdzieś, gdzie nie chcemy iść. Nie namawiajcie kogoś na coś, czego ta osoba nie chce. Mogą być katastrofalne skutki, a jedynym winnym będziesz Ty, bo Ty kazałeś/aś to zrobić. Możesz stracić przez to bliską osobę, albo wasza znajomość może nie przetrwać.

Zrozum, że nie zawsze to co dobre dla Ciebie, będzie dobre dla innych.

Poza tym pozwól komuś dokonać wyboru. Jeśli planujecie coś razem, dzielcie się na pół, Ty organizujesz pół wyjazdu, a Twój towarzysz drugą część.

Ty będziesz się dobrze czuł, bo zaliczysz to, co chciałeś, a on również będzie miał dobry humor i nikogo szlag nie trafi, jak w naszym przypadku.

Daj się komuś wykazać. A nóż spodoba Ci się jego pomysł. Może Ty byś na to nie wpadł?

I nie mówię tu tylko o wspólnych wyjazdach, ale o całym życiu. Jeśli rodzice nie pozwalają swoim dzieciom dokonywać wyborów, a co za tym idzie popełniać błędów, one kiedyś nie będą umiały żyć bez tatusia i mamusi.

Nie będą umieli ugotować, zrobić prania, posprzątać, znaleźć przyjaciół, zakochać się... Nie przeżyją swojego życia świadomie, tylko zamknięci w kokonie, który wytworzyli wokół nich ich rodziciele.

Tak samo jest w związku. Związek opiera się na kompromisach i wspólnym życiu dwóch osób. Ciężko by Ci było, gdyby Twój partner o wszystkim za Ciebie decydował, prawda? Więc sam tak nie rób!

Nie rób czegoś innej osobie, czego sam nigdy nie chciałbyś doświadczyć! To logiczne, ale ciągle o tym zapominamy, pomijamy to i dlatego ranimy ludzi.

Życie jest pasmem wyborów, które każdy z nas dokonuje. Nikt nie powinien Cię w tym wyręczać, bo to Twoje zdanie się liczy. A przynajmniej powinno.

Walcz o to, żeby nikt Cię nie pozbawiał Twoich wyborów i Twojego życia. Walcz o siebie i żyj.

Jedno jest pewne, na kolejne wakacje jedziemy sami.

#i'mnotsorry